Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω ένα δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια δικά μου που θα ήθελα να ακούσει. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως μια αφιέρωση… και πολλή αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού. Μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ σε συνδυασμό με φωτογραφίες δικές μου και μαζί κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν.

Παρασκευή 21 Ιουνίου 2013

Μέτρησα.


Κάποτε θα με θυμηθείς.
κάποτε θα δεις πως άργησες.
Θα δεις την ζωή μας που έφυγε.
Αυτή την ανώφελη γλυκιά στιγμή που δεν αναζήτησες.
Που έκαψες, που δεν μέτρησες.
Ούτε ένα σ΄αγαπώ δε μου χαλάλισες,
μια άγρυπνη νύχτα.
Τελειώσαμε.
Το μέτρημα σταμάτησε.
Ώρα να κοιμηθείς.


Μέτρησα τις πιο βαθιές μας διαφορές
κι ήταν η σχέση μας αυτές
χάιδεψέ τες αν τις δεις ποτέ
Κι έπειτα το χρόνο μέτρησα να δω
αν προλαβαίνω να σου πω
Από μένα πόσα δεν μπορώ

Ό,τι κι αν γίνει ένα να λες
πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές
πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές
κι εγώ...εσένα
Κι αν μείνει τ’ όνειρο μισό
κι αν το φιλί χαθεί κι αυτό
Ένα να λες σαν να `ναι χθες
Πως μ’ αγαπάς χίλιες φορές...

Έψαξα έτσι ένα ψέμα σου να βρω
να μην μπορώ να τ’ ανεχθώ
και δεν βρήκα ούτε ένα
Κι έπειτα μέτρησα πάλι για να δω
αν είν’ τα λάθη μου εδώ
και δεν έλειπε κανένα...

Στίχοι: Νίκος Ζούδιαρης
Μουσική: Νίκος Ζούδιαρης 
Εκτέλεση: Ελευθερία Αρβανιτάκη

Η φωτογραφία είναι από την Χρυσοπηγή Σερρών.

2 σχόλια:

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.