Μια περιπέτεια.

Μια ιστορία που γράφεται με λόγια γλυκά.
Με λόγια ζωής, με λόγια βαθιά.
Μια βόλτα στην πόλη σαν ταξίδι.
Μια διαδρομή σαν το γύρο του κόσμου.
Λίγες ώρες σαν ένας ολόκληρος χρόνος.
Λίγες ματιές σαν μια σχέση δυνατή.
Μια αγάπη που γλυκαίνει το σύμπαν.
Μια προσμονή σαν παιδικό τραγούδι
Μια περιπέτεια σαν ταινία του σινεμά.

Ο Blogger δεν μου επέτρεπε να δημοσιεύσω την αρχική εκτέλεση του τραγουδιού. Μου δεχόταν μόνο το παραπάνω remix, το οποίο μην κάνετε καν τον κόπο να το ακούσετε. 

Ακούστε την αρχική εκτέλεση ΕΔΩ

Ναι, είν αργά, τώρα δεν είσαι πια εδώ

Είσαι μακριά και δε μ ακούς που τραγουδώ

για σένα μόνο

Ναι, είν αργά, τώρα τι βγαίνει αν σ αγαπώ;

σαν μια σκιά πέρασα δίπλα σου κι εγώ

σε κάποιο δρόμο

Μια περιπέτεια, μια αγάπη μικρή

μια ιστορία γλυκιά και πικρή

ένα φεγγάρι που ζει μια βραδιά

κι ένα πικρό έχε γεια!

Ποιος θα μου πει, αν είχες μέσα σου ψυχή;

Στα βήματά σου πέφτει αγέρας και βροχή

και τα σκορπάει

Μη λυπηθείς, δες την αλήθεια καθαρά

περνάει το τρένο της αγάπης μια φορά

και δε γυρνάει!

Μια περιπέτεια, μια αγάπη μικρή

μια ιστορία γλυκιά και πικρή

ένα φεγγάρι που ζει μια βραδιά

ένα πικρό έχε γεια!

Μουσική: Αλέξης Παπαδημητρίου

Στίχοι: Ρόνη Σοφού

Εκτέλεση: Αλέκα Κανελλίδου

Γράμμα στον κύριο Γκάτσο.

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ.
Όλα μες το μυαλό μου στριμωγμένα.
Σαν ένα όνειρο γλυκό που ξύπνησα απότομα.
Σαν ένα δάκρυ μόνο για μένα.
Οι λέξεις, το άγγιγμα, τα βλέμματα.
Και το αντίο που είπαμε μαζί.
Και αντάμωση που προσμένω.
Όλα κύριε Νίκο μαζί σου τα θυμάμαι,
μαζί σου τα ξεχνώ,
μαζί σου τα περιμένω.

Το σπασμένο βιολί του κόσμου ακόμα ουρλιάζει

Στα νωπά σπαρμένα χωράφια η μέρα χαράζει

Φαντάροι χορεύουν τις νύχτες σε άδειες ταβέρνες

Δελφίνια στο πέλαγο μόνα, νεράκι στις στέρνες

Νησιά ταξιδεύουν στον ήλιο,κανείς δε μιλάει

Την ʼνοιξη όλοι προσμένουν

Κι αυτή προσπερνάει

Όλα κύριε Νίκο είναι εδώ

Όπως τα άφησες εσύ κι όπως τα ξέρεις

Από της λύπης τον καιρό

Κι όταν γυρίσεις και σε δω

Μέσα στη στάμνα τη χρυσή νερό να φέρεις

Της λησμονιάς πικρό νερό

Το πιστό σκυλί της Ιθάκης στα πόδια σου κλαίει

Και η καλή, παλιά Περσεφόνη τραγούδια σου λέει

Η φωτιά πληγή που σε καίει ,δε λέει να γιάνει

Το πικρό το όνειρο φταίει του αδελφού Μακρυγιάννη

Πόσο ακόμα ραγιάδες η Κρήτη κι η Μάνη

Σκοτεινές μαυροφόρες, μανάδες στου Οδυσσέα το χάνι

Στίχοι: Γιώργος Ανδρέου

Μουσική: Γιώργος Ανδρέου

Εκτέλεση: Τάνια Τσανακλίδου

Κάνω μια ευχή.

(Μένοντας στο παρελθόν...)

Και έκανα μια ευχή,
κάτω απ΄ το παράθυρο που με φόβιζε τα βράδια.
Κάτω απ΄ το κολάζ των θέλω μου.
Μέσα στα σεντόνια των ονείρων μου,
κούρνιαζα μέχρι το πρωί περιμένοντας εσένα.
Σε ονειρευόμουν αλλά δεν ερχόσουν,
δεν ήταν η ώρα σου ακόμα.
Ζούσες μέσα στις μουσικές και στα λόγια.
Μέσα στο ανέγγιχτο σώμα μου, στην αθώα ψυχή μου.
Και όταν ήρθες ήμουν έτοιμη.
Το ρολόι είχε σταματήσει να μετράει τον πόνο.
Η μνήμη μου έλιωνε το παρελθόν
και το είναι μου είχε χαθεί πλέον.
Και ταίριαξες μέσα μου από την πρώτη στιγμή.
Και έμεινες πλάι μου δίχως φόβο.

Κάνω μιαν ευχή ξανά να 'ρθεις

Αν μ' αναζητήσεις θα με βρεις

Δίχως να σκεφτείς έλα πάλι κοντά

Στη δικιά μου ζωή στη δικιά μου αγκαλιά που ζητά

Άνοιξη ξανά ακόμα τι να θυμηθώ

απ' τον καιρό που οι δυο μαζί

ξεκινούσαμε εμείς

Ραντεβού στη χαρά

ναι ο έρωτας δίνει φτερά

Είμαστε παιδιά κι ήσουν εσύ

μέσα στ' όνειρο φλόγα ζεστή

Τώρα πως μπορείς να 'σαι σ' άλλη αγκαλιά

Πως μπορείς και γελάς

πως μπορείς και ξεχνάς τα παλιά

Άνοιξη ξανά αλήθεια τι να θυμηθώ

απ' τον καιρό που οι δυο μαζί

ξεκινούσαμε εμείς

Ραντεβού στη χαρά

ναι ο έρωτας δίνει φτερά

Στίχοι: Τζένη Στράλλα

Μουσική: Δημήτρης Κατής

Εκτέλεση: Εξόριστοι

Βρες μου ένα τόπο.

(Ένας φίλος από παλιά, δεν τον ξεχάσαμε ποτέ, μας έλειπε, τον λαχταρίσαμε και είναι πάλι κοντά μας...)

Καθώς διαβαίνω τα λιβάδια της λήθης,
πρασινίζουν τα γυμνά μου πόδια από το χορτάρι της θύμησης.
Κρατιέμαι από τους ήλιους που φύτεψες πριν χρόνια,
νιώθοντας τα κοτσάνια τους να μου γδέρνουν τα χέρια.
Ρίχνομαι με ορμή πάνω σε κορμούς σκέψεων και αναμνήσεων,
ανακατεύομαι με τις μυρουδιές βασιλικών και κρίνων.
Συναντώ πέτρα και χώμα, σώμα και ψυχή, σκόνη και αέρα.
Παραμερίζω τα σύννεφα που πλακώνουν την μνήμη,
αγγίζω τον ουρανό, καταπίνω το μπλε, διαλύω τα άστρα.
Βρήκα τον τόπο και είναι όλα δικά μου.

Βρες μου εικόνες να μην καίνε τα μάτια μου.

Βρες μου εικόνες να μην καιν την καρδιά.

Βρες μου αλήθειες να αντέχουν τα ψέμματα.

Βρες μου αλήθειες να μην πιάνουν σκουριά.

Βρες μου ένα τόπο ν΄ ανασαίνει η ψυχή μου.

Βρες μου ένα τόπο ν΄ ανασαίνει η ψυχή μου.

Βρες μου ελπίδα να ζεσταίνει τα όνειρα.

Βρες μου ελπίδα δυνατή σαν φωτιά.

Βρες μου ένα τόπο ν΄ ανασαίνει η ψυχή μου.

Βρες μου ένα τόπο ν΄ ανασαίνει η ψυχή μου.

Βρες μου ένα τόπο ν΄ ανασαίνει η ψυχή μου.

Βρες μου ένα τόπο να γλυκαίνει την θλίψη μου

Βρες μου τον τόπο που κερδίζει η χαρά.

Στίχοι - Μουσική: Γιώργος Καρράς

Εκτέλεση: Γιώργος Καρράς - Ανδρομάχη Βουτσά

ακούστε και το άλλο του τραγούδι
http://www.youtube.com/watch?v=AbUigPQO178

Σ'εχω βρει και σε χάνω.

Να κλείσω τα μάτια και να διώξω το σώμα μου.
Χωρίς να κοιτάξω πίσω.
Μια νύχτα που ήθελες να τα γυρίσεις όλα στην αρχή.
Να διαγράψεις όλα τα θέλω και τα μπορώ.
Να μείνεις μακρυά, ούτε βήμα κοντά μου.
Να μοιάζει η αγάπη πληγή.
Να μην μπορεί να μας σώσει.
Χωρίς να απλώσεις τα χέρια σου, ζωή δεν μπορείς να φτάσεις.
Χωρίς να χάσεις τα μυαλό σου, ζωή δεν μπορείς να ζήσεις.
Τι είναι αυτό που θέλει να βγει απ΄την ψυχή και δεν μπορεί;
Αυτό το δάκρυ μου που το ΄κλεψες από μένα.

Σ΄έχω βρει και σε χάνω 

δανεική παρουσία 

έχω τόσα να κάνω 

και δεν έχουν ουσία 

όπου είσαι πηγαίνω 

δίχως λόγο να πάω 

με τους φίλους σου βγαίνω 

επαφή να κρατάω 

Κάποιες μέρες ακούω 

στη σιωπή τη φωνή σου 

πάνε μέρες που λείπεις 

κι είμαι ακόμα μαζί σου 

σε ρωτάω τι έχεις 

και σου λέω καλημέρα

σ΄αγαπάω μην τρέχεις

είσ΄ακόμα εδώ πέρα

Προσπαθώ να ξεχάσω

όμως κάτι συμβαίνει

ό,τι όμορφο πιάσω

να το δεις περιμένει

Σ΄ έχω βρει και σε χάνω

Σ΄έχω βρει...

Και σε χάνω...

Σ΄έχω βρει και σε χάνω

σταθερή μου αξία

η ζωή μου σε τάξη

κι η καρδιά σ΄αταξία

Έχεις γίνει συνήθεια

και το μόνιμο θέμα

σου δανείζω αλήθεια

να πληρώνεις το ψέμα

Κάποιες νύχτες στους δρόμους 

σε τρακάρω τυχαία

είν΄αμάξια οι μόνοι

και οι σχέσεις τροχαία

στα παλιά μας τα στέκια

όπως πάντα συχνάζω 

είχα πει πως θ΄αλλάξω 

κι όσο αλλάζω σου μοιάζω

Σ΄έχω βρει και σε χάνω

Σ΄έχω βρει...

Και σε χάνω...

Σ΄έχω βρει και σε χάνω

Στίχοι: Γεράσιμος Ευαγγελάτος

Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης

Εκτέλεση: Νατάσα Μποφίλιου

Ερασιτέχνες εραστές

(Πάμε πολύ πίσω... για να δούμε ποιος θυμάται...)

Αυτή μας την φλόγα που μας κούραζε.
Ο άσκοπος χρόνος που αναζητούσαμε στα άδεια δωμάτια.
Γεμάτα καπνό και αλκοολ.
Γεμάτα αγάπη και πόνο.
Οι στιγμές που αφήναμε να φύγουν.
Οι ώρες που καταπίναμε μέχρι το τελευταίο λεπτό.
Οι εραστές που επιτρέπαμε να μας λιώνουν.
Οι αγάπες που διώχναμε σκληρά.
Οι φίλοι που αγαπούσαμε με πάθος.
Η ζωή που γευτήκαμε μέχρι τέλους.
Από τις νότες κάποιου τραγουδιού ξεπετάγονται
και γυρίζουν πίσω.

Αν άργησα να έρθω να σε δω

Φταίει μια νάρκη που με κρατούσε

Παγιδεμένος στον ορθολογισμό

Να μείνω μακριά σου προσπαθούσε

Φταίνε τα λόγια των ειδικών

Που θεωρίες μου πουλούσαν

Υπάλληλοι γραφείων τουριστικών

Τη μαγική τους αγνοούσαν

Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει

Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει

Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη

Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη

Τη νύχτα ο μύθος οδηγούσε

Τους δήθεν εκλεκτούς για τη σκηνή

Για καλλιτέχνες ιδιόμορφους μιλούσε

Που η φύση προίκισε μαζί με τη ζωή

Τα ρούχα που σου ‘διναν να φοράς

Την άσπιλη ομορφιά σου μας στερούσαν

Όταν γυμνή ερασιτέχνες εραστές

Στα λόγια σου μεθούσαν

Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει

Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει

Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη

Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη

Ακόμα τις φωτογραφίες αποφεύγεις να κοιτάς

Αυτών που πλάι σου για το συμφέρον τους ποζάρουν

Πόσα κερδίζουνε ούτε νοιάζεσαι ούτε ρωτάς

Συχνάζεις στα υπόγεια που σε γουστάρουν

Σκεφτόμουνα πως είχα αργήσει

Κι ας είχα βράδια ξενυχτήσει

Για την αγάπη σου που νόμιζα χαμένη

Απ’ τις ανάγκες της ζωής εξορισμένη

Στίχοι: Γιώργος Τσακαλίδης

Μουσική: Γιώργος Τσακαλίδης

Εκτέλεση: Ερασιτέχνες Εραστές

Δυο μέρες μόνο.

Ο δρόμος θα ερημώσει ξανά.
Η βροχή θα πέσει πάλι απροσκάλεστη και ανεπιθύμητη.
Τα φύλλα θα βαφτούν με πορτοκαλί αποχρώσεις.
Δεν θέλω τα φθινοπωρινά καπρίτσια.
Δεν με νοιάζει το άσπρο του χειμώνα.
Μόνο ζητώ, το μόνο που θέλω.
Δυο μέρες, μια νύχτα.
Χωρίς εποχή, χωρίς μήνα.
Χωρίς σκοπό, χωρίς αύριο.
Και έτσι θα μείνει μόνο το άγγιγμα,
στην ησυχία της νύχτας.

Δυο μέρες μόνο

Να σε κρατάω αγκαλιά

Δυο μέρες μόνο

Να σ' έχω δίπλα μου ξανά

Για λίγο μόνο.

Δυο μέρες μόνο

Σ' ένα ταξίδι-αστραπή

Να ξεδιπλώνω

Να παίρνει ανάσα η ζωή

Για λίγο μόνο.

Για τόσο μόνο

Φως να γεμίζουν οι στιγμές

Να λάμπουν μες στο χρόνο

Όλο το σώμα μου να ζει

Για σένα μόνο

Δυο μέρες μόνο.

Δυο μέρες μόνο

Να συνηθίζει το κορμί

Και εγώ να λιώνω

Έπειτα μόνο τη φωνή σου 

Ν' ανταμώνω.

Δυο μέρες μόνο

Όσο μια βόλτα διαρκεί

Για τόσο μόνο

Όλη η ζωή μου 

Αυτή η στιγμή

Δυο μέρες μόνο.

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος

Μουσική: Δήμητρα Γαλάνη

Εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Μιλώ για σένα.

Θα περπατήσω πάνω στα ξύλινα γιοφύρια.
Θα κόψω όλα τ΄ αγκάθια για να περάσεις.
Θα νιώσω το πράσινο της χλόης στα πόδια μου.
Το καφέ του φθινοπώρου στα χέρια μου.
Θα αρνηθώ όλη την δροσιά του ποταμιού.
Θα σκορπίσω όλο τον καπνό από το βλέμμα σου.
Θα δεχτώ όλους τους πόνους για σένα.
Και έτσι ελεύθερη πια και φυλακισμένη,
θα περιμένω ένα θάνατο μαζί σου.

Μιλώ με τα ψηλά τ' απάτητα βουνά

και τους μιλώ για σένα

πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά

σαν πέτρινα γεφύρια

Και μ' απάντησαν:

''Τα γεφύρια χορταριάζουν.

Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς''.

Μιλώ με τ' ουρανού τα μαύρα σύννεφα

και τους μιλώ για σένα

πως όταν περπατάς, γλυκά όπου πατάς

η στέρφα γη ανθίζει

Και μ' απάντησαν:

"Η γη ανθίζει εκεί που θέλει.

Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."

Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές

και τους μιλώ για σένα

πως όταν με κοιτάς, σαν λες πως μ'αγαπάς

αγγέλοι φτερουγίζουν

Και μ' απάντησαν:

"Είναι χάρτινοι οι αγγέλοι.

Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Εκτέλεση: Μελίνα Κανά

Μικρό μου θαύμα

Δωσ΄ μου ένα τσιγάρο και άσε με απλά να σε κοιτάω.
Δεν υπάρχει κανείς γύρω μας.
Μόνο τα φύλλα και τα δέντρα.
Τα λουλούδια και τα νερά.
Πέρνα την γέφυρα, μην φοβάσαι.
Άγγιξέ με και ορκίσου μου αγάπη.
Ορκίσου στα κλαδιά και στο χώμα.
Στους ήχους και στα χρώματα.
Σ΄ αυτό που μας κρατά ξύπνιους τα βράδια.
Σ΄ αυτό που μας ενώνει.
Λίγο ακόμα, μην κουραστείς.
Λίγο ακόμα και φτάνουμε στο θαύμα.

Κράτα το τιμόνι σταθερό

Θ’ αλλάζω τις ταχύτητες για σένα

Πιάσε τον επόμενο σταθμό

Κι άσε να σ’ ανάψω το τσιγάρο εγώ

Μην ακούς τι λένε οι πολλοί

Μόνοι μας το φέρνουμε καλά πάντα βόλτα

Πρόσεχε μονάχα το νερό

Δρόμο έχουμε πολύ

Μικρό μου θαύμα εσύ

Φωτιά και προσευχή

Μη σου περνάει απ’ το μυαλό πως θα σ’ αφήσω

Ούτε για μια στιγμή δεν ψάχνω αφορμή

Εγώ για σένα όλη τη γη θα περπατήσω

Κι αν δεν πιστεύεις ούτε λέξη απ’ όλα αυτά

Στα μάτια κοίτα με καλά

Κράτα το τιμόνι σταθερό

Και μην κοιτάζεις τα σταματημένα

Δως μου έναν όρκο δυνατό

Κι άσε το φιλί να σου δώσω εγώ

Μην ακούς τι λένε οι πολλοί

Κλείσε τα παράθυρα και τράβα την πόρτα

Άκουσε μονάχα τον καιρό

Πριν μας φτάσει η βροχή

Μικρό μου θαύμα εσύ...

Στίχοι: Κώστας Λειβαδάς

Μουσική: Κώστας Λειβαδάς

Εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Όπως ξυπνούν οι εραστές.

Χωρίς κρεβάτι καίει μια αγάπη.

Χωρίς νύχτες βασανιστικές και αξημέρωτες.

Με ένα πάθος άσβεστο.

Πολλαπλασιάζεται και μοιράζεται.

Σκορπιέται στην ηδονή και στο σκοτάδι.

Θολώνει το βλέμμα της μπρος την αλήθεια.

Ταξιδεύει για μια μέρα φωτεινή και ζεστή.

Η ανάσα της κόβεται και παραδίδεται σε μια λέξη.

Και έτσι όπως βυθίζεται στην κόλαση,

ο παράδεισος της ανοίγει την πόρτα.

Γονάτισα και ζήτησα απ' τα θλιμμένα σύννεφα 

να λάμψουν, να ξεσπάσουν με βροχές, 

κι όλη τη νύχτα γίναμε σκυλάκια και ξεδίναμε 

και γλείφαμε ο ένας τ' άλλου τις πληγές. 

Μεθούσαμε και πίναμε απ' τα φιλιά που δίναμε 

και σβήναν μία μία οι φωτιές, 

και το πρωί ξυπνήσαμε απ' όνειρο που ζήσαμε 

έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές.

Σηκώθηκα και ήσυχα στα δέντρα προσευχήθηκα 

ν' αντέχουμε στις πιο βαθιές χαρές, 

κι όλη τη νύχτα αφρίζαμε, ποτάμια που γυρίζαμε 

ψηλά στις αρχικές μας τις πηγές. 

Ανάβαμε και σβήναμε και πάλι ξαναρχίζαμε 

και γίναν μια των δυο μας οι καρδιές, 

και το πρωί ξυπνήσαμε απ' όνειρο που ζήσαμε 

έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές. 

Σηκώθηκα και ήσυχα στα δέντρα προσευχήθηκα 

ν' αντέχουμε στις πιο βαθιές χαρές, 

κι όλη τη νύχτα αφρίζαμε, ποτάμια που γυρίζαμε 

ψηλά στις αρχικές μας τις πηγές. 

Ανάβαμε και σβήναμε και πάλι ξαναρχίζαμε 

και γίναν μια των δυο μας οι καρδιές, 

και το πρωί ξυπνήσαμε απ' όνειρο που ζήσαμε 

έτσι γλυκά όπως ξυπνούν οι εραστές..

Στίχοι: Γιάννης Αγγελάκας 

Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας & Νίκος Βελιώτης

Εκτέλεση: Γιάννης Αγγελάκας

Καινούργια σελίδα.

Στον πέμπτο ουρανό δεν υπήρχε τίποτα να νιώσω πλέον.
Το μέσα μου κλειδωμένο καλά.
Το κλειδί ξεχασμένο μήνες.
Τίποτα καινούργιο δεν ήθελα.
Το παλιό μου στοίχειωνε την όψη.
Με ένα πόνο στο στήθος με βρήκες.
Με ένα μεθυσμένο μυαλό και σώμα.
Ένα ξημέρωμα κάτω απ΄τα πεύκα.
Δεν μιλάς, μόνο μου δίνεις.
Ότι δεν μου ΄δωσε κανείς ως τότε.
Και δεν ζητάς ούτε στάλα να σου δώσω.
Και αναζήτησα ξανά το κλειδί μου.
για να στο χαρίσω ανεπιστρεπτί.

Εκεί που έγειρα και κάθισα στο χώμα

κι είπα δεν έχει ούτε μπρος ούτε και πίσω

εκεί που έπαψα να αισθάνομαι το σώμα

κι έγινε αδιάφορο το πού και πώς θα ζήσω

είδα ψυχή μου τη ψυχή μου να σηκώνεται

είδα το χέρι σου στο χέρι μου ν΄απλώνεται

εκεί που έπαψα να ψάχνω για ελπίδα

ήρθες και γύρισες αγάπη μου σελίδα

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

είσαι για μένα η στροφή

είσαι η αφή είσαι το χάδι

που το δέρμα μου ζητούσε

Μεσ΄της ψυχής μου τη βροχή

ήρθες απρόσμενη ευχή

είσαι η αρχή είσαι το άλφα

που η ζωή μου απαιτούσε

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

Εκεί που νόμιζα πως μπήκε η τελεία

ήμουνα έτοιμη την πένα να αφήσω

εκεί που χάθηκε η πίστη στη φιλία

κι ήταν αδιάφορο τον ήλιο ν΄αντικρίσω

είδα ψυχή μου τη ψυχή μου να σηκώνεται

είδα το χέρι σου στο χέρι μου ν΄απλώνεται

εκεί που έπαψα να ψάχνω για ελπίδα

ήρθες και γύρισες αγάπη μου σελίδα

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

είσαι για μένα η στροφή

είσαι η αφή είσαι το χάδι

που το δέρμα μου ζητούσε

Μεσ΄της ψυχής μου τη βροχή

ήρθες απρόσμενη ευχή

είσαι η αρχή είσαι το άλφα

που η ζωή μου απαιτούσε

Εκεί που όλα είχαν χαθεί

Στίχοι: Χάρης Ρώμας

Μουσική: Χριστόφορος Γερμενής

Εκτέλεση: Λένα Αλκαίου

Πρώτο φθινόπωρο.

Φέτος ήρθε νωρίς.
Χωρίς να μας ρωτήσει, εισέβαλε μες την ψυχή μας.
Και έχει κάνει κατοχή.
Μας βρέχει με την άχαρη βροχή του,
μας μπερδεύει τα μαλλιά με τον αέρα του,
μας λερώνει τα πόδια με τις λάσπες του.
Δεν αντέχεις την σκληρή συννεφιά του,
δεν ορίζεις την ατέλειωτη δροσιά του.
Ένα φθινόπωρο μας παίρνει τα όνειρα.
Και κάπου εκεί πίσω,
πίσω από τις σκούρες κουρτίνες,
πολλά μικρά λαμπρά καλοκαίρια,
λούζουν με φως το μυαλό μου.

Ένα παράπονο και ένα δάκρυ

πρώτο φθινόπωρο πρώτη βροχή

απόψε η σκέψη μου δε βρίσκει άκρη

απόψε λύγισε η αντοχή

Ένα σκοτείνιασμα που με βαραίνει

πικρή ανάμνηση σαν μαχαιριά

πρώτο φθινόπωρο που με πεθαίνει

πρώτο φθινόπωρο χωρίς χαρά

Ό,τι φαντάστηκα ήταν απάτη

κι αν κάτι έλπιζα έχει χαθεί

τέτοιο φθινόπωρο χωρίς αγάπη

τέτοιο φθινόπωρο μην ξαναρθεί

Στίχοι: Βαγγέλης Κορακάκης

Μουσική: Βαγγέλης Κορακάκης

Εκτέλεση: Γεράσιμος Ανδρεάτος