Ώρες σιωπής.

Ανοίγοντας το ντουλάπι του παρελθόντος,
εκεί που βρίσκονται αυτά που έχουμε τάχα ξεχάσει,
εκεί που προστατεύονται αυτά που αγαπήσαμε,
εκεί βρίσκω κάποιες στιγμές ξενοιασιάς.
Κάποιες στιγμές ελεύθερες,
ανακατεμένες σε διάφανες κασέτες με κόκκινα γράμματα,
σε κουτιά από παπούτσια.
Αποτυπωμένες σε ήχους και μυρωδιές,
βυθισμένες βαθιά σε τραγούδια παλιά,
ανάμεσα σε νότες και στίχους.

Φταίνε τα τραγούδια που ποτέ τους δεν σιώπησαν
και την λήθη εξόρισαν σε χώρες μακρινές...

Ώρες σιωπής και χάνομαι στο άσπρο των ματιών σου

Ώρες αιχμής και βρίσκομαι στις άκρες των χειλιών

Ας ήτανε να κράταγες στιγμούλα μου στο χρόνο

Ας ήτανε να φώτιζες αυτό μου το κενό

Φταίνε τα τραγούδια που με πήραν απ' το χέρι

κάτι στοιχάκια σαλεμένων εραστών

μα εμένα τη στιγμούλα μου πίσω ποιος θα μου φέρει

Εγώ ό,τι αγάπησα σε εκείνη το χρωστώ

Ώρες σιωπής και πίστεψα στα ναι σου και στα όχι

Ώρες αιχμής και βρέθηκα στον έβδομο ουρανό

Να ζήσω σ' ένα όνειρο δεν ξέρω αν με παίρνει

μα ο έρωτάς μου άναψε, γι' αυτό σου τραγουδώ

Στίχοι - Μουσική - Εκτέλεση: Διονύσης Τσακνής