Μεθυσμένη πολιτεία.

Αυτή την πόλη την αγάπησα πριν γίνει πόρνη.

Όταν οι άνθρωποι αγαπούσαν χωρίς να αγαπηθούν.

Όταν βοηθούσαν χωρίς αντάλλαγμα.

Όταν σου χαμογελούσαν γιατί πραγματικά ήθελαν να σε καλωσορίσουν.

Και αυτή η πόλη αφέθηκε σιγά σιγά στα χέρια άχρηστων και ιδιοτελών τεράτων.

Που έλιωναν αθόρυβα το ασήμι της

και έκαναν άνθρακα το χρυσάφι που είχαν οι άνθρωποι στις καρδιές τους.

Μα αυτή η πόλη δεν αντέδρασε. Λες και το φχαριστιόταν. 

Και ήρθε και ατιμάστηκε.

Και τώρα ντύνετε με πλαστικά και ψεύτικα στολίδια,

μήπως και καλοπαντρευτεί, μη μείνει στο ράφι.

Μα μάταια... 

Μεθυσμένη πολιτεία, με σημάδεψες βαθιά

είχα κάποτε μια αγάπη και την πήρε η συννεφιά

μες την έρημη πλατεία τ’ όνειρό μου το παλιό

μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.

Μεθυσμένη πολιτεία, μια κορνίζα αδειανή,

μια λατέρνα είν’ η ζωή μου με ξεκούρδιστη φωνή.

Πάνε κι έρχονται σαν πλοία οι αναμνήσεις στον καιρό

μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.

Μεθυσμένη πολιτεία κάποιας άλλης εποχής,

σε γυρεύω στο τραγούδι της βροχής

μια παλιά φωτογραφία στο συρτάρι το κλειστό

μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.

Μεθυσμένη πολιτεία, με σημάδεψες βαθιά

είχα κάποτε μια αγάπη και την πήρε η συννεφιά

μες την έρημη πλατεία τ’ όνειρό μου το παλιό

μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.

Μεθυσμένη πολιτεία κάποιας άλλης εποχής,

σε γυρεύω στο τραγούδι της βροχής

μια παλιά φωτογραφία στο συρτάρι το κλειστό

μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.

Μεθυσμένη πολιτεία, με σημάδεψες βαθιά

είχα κάποτε μια αγάπη και την πήρε η συννεφιά

μες την έρημη πλατεία τ’ όνειρό μου το παλιό

μεθυσμένη πολιτεία σ’ αγαπώ.

Στίχοι: Δημήτρης Ιατρόπουλος

Μουσική: Μιχάλης Μικελής

Εκτέλεση: Άννα Βίσση

Η φωτογραφία είναι από τις Σέρρες.