Έπεφτε βαθιά σιωπή.

(Μου αρέσει πολύ αυτή η εκτέλεση του τραγουδιού από τον Γιάννη Κότσιρα. Περισσότερο από την αρχική εκτέλεση από τον Γιάννη Πουλόπουλο)

Πόσο ακόμα θα κρατήσει αυτή η σιωπή
που μας έχει κουράσει τόσο καιρό τα αυτιά μας;
Που ζει και βασιλεύει μέσα στο είναι μας,
μέσα στη ζωή μας, μέσα στην ευτυχία μας.
Πόσο καιρό ακόμα θα θα γράφουμε ανώφελα,
θα ζούμε δίχως νόημα,
θα τραγουδάμε μονάχοι;

Έπεφτε βαθιά σιωπή

στο παλιό μας δάσο

"τρέξε να σε πιάσω"

μου χες πρωτοπεί

Και όταν έτριζε η βροχή

στα πεσμένα φύλλα,

πόση ανατριχίλα

μέσα στην ψυχή.

Κίτρινο πικρό κρασί,

κίτρινο φεγγάρι,

φεύγαν οι φαντάροι

έφευγες και συ.

Κι είχες μέσα στην ματιά

ένα σκούρο θάμπος,

ένα σκούρο σάμπως

να 'πεφτε η νυχτιά

Κάποια κόκκινη πληγή

που δεν λέει να κλείσει,

το μικρό ξωκλήσι

δίπλα στην πηγή

Και μια κίτρινη σιγή

στο παλιό μας δάσο,

πώς να σε ξεχάσω

που σε πήρε η γη

Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος

Μουσική: Μίμης Πλέσσας

Εκτέλεση: Γιάννης Κότσιρας

Η φωτογραφία είναι από την Βερδικούσα Λαρίσας.