Το Σαράκι Του Ρεμπώ.

(Για τον Άλκη Αλκαίου)

Τόσο που φτήνυνε ο κόσμο μας,
τόσο που η καρδιά μας σταμάτησε να χτυπά,
σταμάτησε να αναριγά το δέρμα μας.
Το χαμόγελο μας πουλήθηκε για μια στιγμή,
για μια τιποτένια ελπίδα,
για ένα κρύο πιάτο φαΐ.
Και οι δρόμοι αφιλόξενοι,
με μυστικά φορτωμένοι.
Και τα χέρια μας αδειανά,
με πόνο και πίκρα ματωμένα.
Δεν νιώθουμε πια, δεν ανατριχιάζουμε.
Δεν υπάρχουμε, δεν ζούμε.
Το σ΄ αγαπώ δεν μένει πλέον εδώ
και οι ποιητές χάθηκαν μέσα σε μια νύχτα...

Σαν νεοσύλλεκτος στην πύλη του στρατώνα

Σαν ένας δύτης μεθυσμένος στο βυθό

Γυρεύω μάταια την κρυμμένη σου εικόνα

Σε ποιο καινούργιο παραμύθι να δοθώ

Δρόμοι και σπίτια και μορφές μιας άλλης μέρας

Χρώματα, αρώματα, φωνές και μουσικές

Ξυπνούν ξανά της νοσταλγίας μου το τέρας

Κι εσύ διπλά απ΄ τον πυρετό μου να με καις

Χτυπάει νούμερα η φρίκη στην οθόνη

Κι έξω η ζωή μελισσολόι ζωντανό

Πες μου ποιος φόβος σε μεθά και σε καρφώνει

Πώς να φιλτράρω των ματιών σου τον καπνό

Μας κλέψαν τ΄ αύριο, μας κλέβουν και το βλέμμα

Κι εσύ φρικάρεις που σου λέω 

σ΄ αγαπώ

Πες το ανόρεχτα το ναι κι ας είναι ψέμα

Ότι μας έδεσε για πάντα είναι εδώ

Ο ήλιος άρχισε να γέρνει προς τη δύση

Φυσούν αέρηδες και κόβουν τα στενά

Για το σαράκι του Ρεμπώ μ΄ είχες ρωτήσει

Κάποια βραδιά στου σινεμά τα σκοτεινά

Στήνει καζούρα στην πλατεία η γαλαρία

Σε τρίτη σύνοδο Αφροδίτη κι Ουρανός

Τέσσερις τοίχοι η καινούρια μου εξορία

Δε φταις εσύ, δε λέει συγγνώμη ο κεραυνός

Στίχοι: Άλκης Αλκαίος

Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Εκτέλεση: Μιλτιάδης Πασχαλίδης