Να βάλω τα μεταξωτά.

Να βάλω το χαμόγελο, να πάρω τη χαρά.
Να τα δέσω σφιχτά ανάμεσα στα δόντια μου.
Να νιώσω να θέλω να σκάσω από αμφιβολία.
Να σου πω κάτι μεγάλο και να το μετανιώσω την ίδια στιγμή.
Να σου πω κάτι φτηνό και να το χαρώ σαν σ' αγαπώ.
Να σε διώξω με μίσος, να σε πονέσω με πάθος.
Να σε χάσω σαν κάτι ασήμαντο.
Να φορέσω το ομορφότερο φουστάνι μου,
να σε κοιτάξω, να σε πάρω αγκαλιά
και να σου ότι όλα ήταν ένα άσχημο όνειρο.

Μέρες βαριές χοντρές ψιχάλες

πάνω σε χάπια και μπουκάλες

δε θα γυρέψω νοσηλεία

στα σινεμά και στα βιβλία

Πάω ν' αδειάσω το τασάκι

κι αυτό το σκούρο σου σακάκι

θα το πετάξω απ' το μπαλκόνι

να βρει κανέναν που κρυώνει κι εγώ...

Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει

στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι

να μπερδευτώ με τους εργάτες

να πω τον πόνο μου στις γάτες

και στη φουφού του καστανά

στάχτη να γίνεις σατανά

Έχει ψυχρούλα και μ' αρέσει

κι αν δε μου πάει θα σπάσω μέση

η αγάπη πάει με μπαστούνι

κι εγώ με γκάζια στο τακούνι

Το άσθμα μου κι ο βρυχηθμός μου

στα ραδιόφωνα του κόσμου

με τρύπια βάρκα και ναυτία

βγαίνω λοιπόν στην πειρατεία κι εγώ...

Να βάλω τα μεταξωτά και να φυσάει

στα εργοστάσια μπροστά και στα σκουπίδια πλάι

να μπερδευτώ με τους εργάτες

να πω τον πόνο μου στις γάτες

και στη φουφού του καστανά

στάχτη να γίνεις σατανά

Μουσική: Σωκράτης Μάλαμας

Στίχοι: Γιάννης Τσατσόπουλος

Εκτέλεση: Μελίνα Κανά