Μιλώ για σένα.

Θα περπατήσω πάνω στα ξύλινα γιοφύρια.
Θα κόψω όλα τ΄ αγκάθια για να περάσεις.
Θα νιώσω το πράσινο της χλόης στα πόδια μου.
Το καφέ του φθινοπώρου στα χέρια μου.
Θα αρνηθώ όλη την δροσιά του ποταμιού.
Θα σκορπίσω όλο τον καπνό από το βλέμμα σου.
Θα δεχτώ όλους τους πόνους για σένα.
Και έτσι ελεύθερη πια και φυλακισμένη,
θα περιμένω ένα θάνατο μαζί σου.

Μιλώ με τα ψηλά τ' απάτητα βουνά

και τους μιλώ για σένα

πως έχεις ομορφιά και φρύδια τοξωτά

σαν πέτρινα γεφύρια

Και μ' απάντησαν:

''Τα γεφύρια χορταριάζουν.

Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς''.

Μιλώ με τ' ουρανού τα μαύρα σύννεφα

και τους μιλώ για σένα

πως όταν περπατάς, γλυκά όπου πατάς

η στέρφα γη ανθίζει

Και μ' απάντησαν:

"Η γη ανθίζει εκεί που θέλει.

Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."

Μιλώ με τις πηγές που ζούνε μοναχές

και τους μιλώ για σένα

πως όταν με κοιτάς, σαν λες πως μ'αγαπάς

αγγέλοι φτερουγίζουν

Και μ' απάντησαν:

"Είναι χάρτινοι οι αγγέλοι.

Άμοιρη ψυχή μη ξεγελαστείς."

Στίχοι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου

Εκτέλεση: Μελίνα Κανά