Η δικιά σου κοντινή Αμερική.

Μια ελπίδα κρατώ την τελευταία μου στιγμή.

Μια ελπίδα ξένη και μόνη.
Που φαντάζει τόσο μακριά, μα την νιώθεις στα πόδια σου.
Την έχεις στις άκρες των δαχτύλων, την χαϊδεύεις, της μιλάς.
Και την ίδια στιγμή την ψάχνεις μίλια μακριά από τις σκέψεις σου.
Άπιαστη Ελπίδα που πάντα πεθαίνεις τελευταία,
για να κουβαλήσεις μαζί σου τον πόνο της διαδρομής...

Όταν κρυώνω κι αρρωσταίνω ψάχνω εσένα

θα'θελα να 'μουν ο πιό κακός σου γιός

να σου γκρινιάζω πως εδώ δεν ζεί κανένας

να σ'αγκαλιάζω κι ύστερα να σου ζητώ

Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει

για τη δικιά σου κοντινή Αμερική

με μιά πληγή κι ένα περίστροφο στην τσέπη

θέλω να τρέξω,κατά 'κεί.

Όταν ξυπνάω τρομαγμένος βλέπω εσένα

μιά γνώριμη σκιά στον ουρανό

με πλησιάζεις με λόγια ιδρωμένα

με νανουρίζεις μα εγώ κλαίω και σου ζητώ

Στο δρόμο να με βγάλεις που ανεβαίνει

για τη δικιά σου κοντινή Αμερική

με μιά πληγή κι ένα περίστροφο στην τσέπη

θέλω να τρέξω,κατά 'κεί. 

Στίχοι - Μουσική: Γιάννης Αγγελάκας

Εκτέλεση: Τρύπες