Η Νύχτα.

Νύχτα, με αγαπάς όταν σε αγαπώ.

Με φροντίζεις όταν σε φροντίζω.
Με αλλάζεις παίρνοντας ένα κομμάτι της μέρας μου.
Με καταπίνεις όταν δεν στο δίνω απλόχερα.
Χαρά, λύπη, έρωτας διογκώνονται και προσαρμόζονται στους κανόνες σου.
Δεν μπορώ να αντισταθώ στην γοητεία σου.
Δεν μπορώ να αντέξω τις απαιτήσεις σου.
Η σκέψη μου αλλάζει στην αγκαλιά της Εδέμ σου.
Το εγώ μου διαλύεται στο σκοτεινό σου πουθενά.
Ένας άλλος άνθρωπος της νύχτας παγιδεύτηκε στο γλυκό σου δίχτυ.

Η νύχτα ξέρει και φοβάται,

μας αγαπάει και μας λυπάται,

μαζί μας πίνει και ξενυχτάει

και το πρωί για ύπνο πάει...

Η νύχτα θέλει να αγαπιέται

και από έρωτα χτυπιέται,

καπνίζει, βρίζει και διαβάζει,

κλαίει σαν παιδί και αναστενάζει...

Η νύχτα παίζει και κιθάρα

και μένει πάντα από τσιγάρα,

γράφει τραγούδια και ζηλεύει,

γυρνάει στους δρόμους κι αλητεύει...

Η νύχτα ντύνεται γυναίκα

και ξεκινάει κατά τις δέκα,

τους άλλους βάζει να τα σπάνε

και τα πληρώνει όσα κερνάνε...

Η νύχτα κάνει απιστίες

και παίρνει μέρος σε ληστείες,

βάζει μια βόμβα στη Κυψέλη

κι ύστερα λέει ό,τι θέλει...

Η νύχτα, ό,τι και να γίνει,

αναλαμβάνει την ευθύνη,

κι αυτός που ξέρει τι συμβαίνει

ζει με τη νύχτα και σωπαίνει...

Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: Αφροδίτη Μάνου